پیش بینی اضطراب امتحان بر مبنای جهت گیری های هدف در میان دانش آموزان تیزهوش دبیرستانی

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب امتحان بر مبنای جهت گیری های هدف در میان دانش آموزان تیزهوش دبیرستانی بود. بدین منظور 163 دانش آموز کلاس اول دبیرستان (83 پسر، 80 دختر) از میان دانش آموزان مدارس استعداد درخشان، عادی و نمونه دولتی با آزمون هوشی اوتیس (دانش آموز با عملکرد دو انحراف استاندارد بالاتر از میانگین گروه هنجاریابی، هوشبهر 120 و بالاتر) به عنوان تیزهوش انتخاب شدند و به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت نمودند. نمونه گیری به روش هدفمند صورت گرفت. ابزارهای پژوهش عبارت است از: آزمون هوشی اوتیس (1920)، مقیاس اضطراب امتحان ساراسون (1984) و پرسشنامه ی جهت گیری هدف خرمایی (1385) که بر اساس فرم اصلی (12 گویه ای) پرسشنامه ی جهت گیری هدف (وندی ول، 1997 و مک گریگور، 2001) تهیه شده است. روایی مقیاس اضطراب امتحان و پرسشنامه ی جهت گیری هدف از طریق تحلیل عاملی و پایایی این دو ابزار از طریق محاسبه ی ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول این دو مقیاس بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری همبستگی گشتاوری پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین جهت-گیری های هدف (جهت گیری هدف تسلط، جهت گیری هدف عملکرد – گرایشی، جهت گیری هدف عملکرد – اجتنابی و بلاتکلیفی در جهت گیری هدف) و ابعاد اضطراب امتحان (نگرانی – تنش، تفکرات نامربوط و علائم جسمی) و اضطراب کل همبستگی رابطه وجود دارد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که از میان جهت گیری های هدف، جهت گیری هدف عملکرد – اجتنابی و بلاتکلیفی در جهت گیری هدف به صورت مثبت بعد نگرانی – تنش و تفکرات نامربوط اضطراب امتحان و اضطراب کل را به صورت مثبت پیش بینی می کنند و جهت گیری هدف عملکرد – اجتنابی بعد علائم جسمی اضطراب امتحان و اضطراب کل را به صورت مثبت پیش بینی می کند.